wijnklimaatGeloof het of niet, maar ik heb al twee dagen achter elkaar in de tuin geluncht. Is dat raar, in de Zuid-Franse subtropen? Nee, da’s een wonder tegenwoordig. Dit weekeinde nog, spoelden we zowat met huis en al van de berg af onder het donderend geweld van aanhoudende hoosregens. Op de mezzanine moesten -zoals zo vaak de afgelopen winter- weer emmers en dweilen ingezet worden om het lekwater in toom te houden. Kortom, nog nooit zo’n nat en koud voorjaar beleefd. In het café ging de whiskyfles van hand tot hand, de gérant had hem maar gewoon op de bar laten staan. Maar de stemming bleef mistroostig. We hoorden allang met een mooie fles rosé en een uitbundig Provençaals lentegevoel op het terras te bivakkeren. Volgens de krant waren we het slachtoffer van de kilste en natste printemps sinds 1956. Maar dat hadden we zelf al geconstateerd.
En terwijl ik dit schrijf, zie ik boven m’n scherm uit de donderwolken rond de bergen in de verte samenpakken. Waaien doet het al, het lijkt wel of de mistral en de tra-montagne een robbertje machtsstrijd aan het uitvechten zijn, merkte ik toen ik vanmiddag met de honden door de heuvels trok. Diep spijt dat ik in een optimistische bui mijn schipperstruien al had opgeborgen. “Global warming hè”, kon mijn man niet nalaten sardonisch op te merken toen ik met kippenvel tot in m’n haarvaten thuiskwam.
Nee, daar geloof ik al een tijdje niet meer in. Zeker na de snoeiharde winter en het compleet mislukte voorjaar geloof ik meer -en ik ben de enige niet- dat we eerder op weg zijn naar een nieuwe ijstijd.
Het rapport waarmee de Franse regering vorige week ineens kwam aanzetten, klonk me dan ook als muziek in de oren. Daarin voorspellen onheilsprofeten dat het hier op termijn erg warm gaat worden. En erg droog.
Minpuntje: men heeft ook berekend we omstreeks 2050 de wijnbouw bij mij in de buurt wel kunnen vergeten. Gemiddeld één graad warmer zou volgens dat rapport al betekenen dat je met je wijngaard 180 km noordelijker moet gaan zitten.
Ik zal tegen 2050 allang op de laatste trein gestapt zijn, maar het lijkt me een idioot idee dat de rosé te zijner tijd uit Zweden komt. Ik weet wel dat er tegenwoordig ook in Nederland aan wijnbouw wordt gedaan. Maar ik heb nog nooit een glaasje ‘vin Hollandaise’ gedronken, en ik moet er ook niet aan denken. Ik koester mijn vooroordelen en ik vind dat serieus te nemen wijn uit Frankrijk of Italië komt, desnoods uit Spanje of Portugal. En hoewel mijn zoon die in Nederland woont en een beetje véél verstand van wijn heeft (er is wel meer met die opvoeding mis gegaan), beweert dat het spul uit Zuid-Afrika, Californië, Australië, Chili en nog zo wat landen heel goed te doen is, en tegen een schappelijke prijs, voel ik geen enkele attractie.
Ik voorspel dat er in 2050 nog heel gewoon Provençaalse rosé op het terras van ons dorpscafé wordt gedronken. Tenminste, als het dorp er dan nog is. Er is geen werk, de jongeren zoeken hun heil elders. De crisis lijkt me een groter probleem dan een dubieus vermoeden van planetaire opwarming.